Virale latente infecties: een levenslange dreiging
|
01 september 2021
Virale latentie is het vermogen van een virus om in de gastheercel inactief te blijven. Latentie kan overgaan in reactivering van het virus, vaak bevorderd door cellulaire stresssignalen. Viruslatentie wordt over het algemeen in stand gehouden door enkele virale genen die het virale genoom stilhouden en ontsnappen aan het immuunsysteem van de gastheer. Behalve virale latentie is er nog een mogelijkheid waarmee virussen ontsnappen aan het immuunsysteem. Virussen kunnen zich verbergen op bepaalde plekken, zoals de oogbol, de testis en de hersenen, waar het immuunsysteem niet of weinig invloed heeft. Die plaatsen zijn beschermd tegen de bij een immuunreactie vrijkomende ontstekingsstoffen, die schadelijk kunnen zijn voor het weefsel. Bij vaccinatie of therapie met virusremmers moet rekening gehouden worden met latentie. Virussen die zich jaren verborgen houden, moeten bij reactivering door vaccinatie worden geëlimineerd (bijv. herpes zoster) of met medicatie onder controle worden gehouden (bijv. hiv). Of latentie een rol speelt bij SARS-CoV-2 is vooralsnog niet duidelijk.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- heeft u kennis van het begrip latentie als het vermogen van een virus om in de gastheer inactief te blijven
- heeft u kennis van mogelijkheden die virussen hebben om niet gezien te worden door het immuunsysteem
- weet u welke virussen in het lichaam lang aanwezig kunnen zijn
- weet u wat het voor preventie (vaccinaties) en therapie betekent wanneer virussen zich lange tijd verschuilen in de gastheer