Erectiele disfunctie

| 01 maart 2019

Erectiele disfunctie komt vaak voor, en de kans erop neemt toe met de leeftijd en met aandoeningen en medicatiegebruik, maar ook bij onzekerheid en faalangst. Erectiele disfunctie leidt niet altijd tot problemen, soms heeft de man de disfunctie geaccepteerd en zijn de gevolgen voor het dagelijks leven beperkt. Hoe jonger de man echter is, hoe moeizamer de acceptatie van erectiele disfunctie en daarmee leidt de disfunctie tot een erectieprobleem, waarop de aandacht van de hulpverlener zich richt. De klacht leidt tot een duidelijke vermindering van de kwaliteit van leven, niet alleen op het gebied van de seksualiteit, maar ook op de andere gezondheidsgebieden, zoals een afgenomen gevoel van eigenwaarde. Veel mannen hebben sterke behoefte aan behandeling, maar door gêne en het gevoel niet gehoord te worden, aarzelen ze vaak om contact op te nemen met een behandelaar. Om dit te doorbreken zal de arts een actieve rol moeten spelen en ernaar moeten vragen. Behandeling kan zich richten op de voornamelijk somatische erectiele disfunctie of op de voornamelijk psychogene disfunctie. In beide gevallen zijn uitleg geven met instructies en eventueel oefenen een belangrijk onderdeel, maar bij somatische erectiele disfunctie zal ook medicamenteuze behandeling een belangrijke rol spelen. Herstel van de erectiele functie is niet in alle gevallen het enige doel van de behandeling. Acceptatie van de situatie met behoud van de intimiteit kan ook een behandeldoel zijn.