De ziekte van Fabry: behalve renale ook cardiovasculaire betrokkenheid

| 01 september 2019

De ziekte van Fabry is de meest prevalente lysosomale stapelingsziekte. Het is een Xgebonden afwijking in het glycosfingolipidenmetabolisme. Door een tekort óf een volledige afwezigheid van het enzym α-galactosidase A ontstaat stapeling van G3b in lysosomen met bijbehorende klinische manifestaties in het gehele lichaam. De klassieke ziekte van Fabry betreft mannen die op jonge leeftijd klachten ontwikkelen zoals acroparesthesieën, teleangiëctastieën/ angiokeratomen en corneale opaciteiten. Vaak is er intolerantie voor hitte, koude of fysieke inspanning. Vanaf het twintigste levensjaar ontstaat dikwijls al proteïnurie en/of nierfunctieverlies. Op middelbare leeftijd staat cardiale en cerebrovasculaire betrokkenheid op de voorgrond, die bepalend is voor de mortaliteit van ziekte van Fabry. Heterozygote vrouwen kunnen asymptomatisch zijn of de volledige uiting hebben van het klassieke ziektebeeld. Sommige patiënten krijgen tussen het dertigste en zeventigste levensjaar de late-onset variant, waarbij vooral het hart, de nieren en/of het centrale zenuwstelsel zijn aangedaan. De diagnose wordt bevestigd door middel van bepaling van de α-galactosidase Aenzymactiviteit en genetische mutatieanalyse. Sinds 2001 is enzyme replacement therapy (ERT) beschikbaar, waarmee het ziektebeloop gunstig beïnvloed kan worden. Vanwege de hoge kosten en de wisselende effectiviteit van ERT is het starten hiervan een zorgvuldige, patiëntgerichte afweging.