Cardiovasculaire aspecten bij systemische lupus erythematosus

| 01 september 2020

Cardiovasculaire ziekte is de belangrijkste doodsoorzaak van patiënten met systemische lupus erythematosus (SLE). Versnelde atherosclerose wordt beschouwd als een van de belangrijkste mechanismen betrokken bij de hoge cardiovasculaire (CV-)mortaliteit. Atherosclerose bij SLE-patiënten komt voort uit een interactie van klassieke cardiovasculaire risicofactoren, inflammatoire mediatoren, zoals type-1-interferonen, oxidatieve stress, antifosfolipiden en andere autoantilichamen die disfunctie van lipoproteïnen veroorzaken. Dit alles resulteert in endotheelschade en proatherogene dyslipidemie. Chronisch prednisolongebruik leidt tot verergering en toename van deze mechanismen. De aanbevelingen van de European League Against Rheumatism (EULAR) en het geëxtrapoleerd bewijs van de algemene populatie benadrukken dat SLE-patiënten op reguliere basis op atherosclerotische risicofactoren gemonitord dienen te worden. Gevalideerde modellen (zoals Framingham) om het cardiovasculair risico te beoordelen, onderschatten echter consistent het cardiovasculair risico bij SLE. Risicostratificatie bij deze groep patiënten moet een geïndividualiseerde beoordeling omvatten. Hierbij dient gedacht te worden aan ziektegerelateerde factoren, algemeen preventieve maatregelen (zoals leefstijlaanpassingen, stoppen met roken, lage dosis acetylsalicylzuur, antihypertensiva of statine in geselecteerde gevallen) en SLE-specifieke maatregelen (ziekteactiviteit, afbouwen van glucocorticoïden, gebruik van hydroxychloroquine).