De negatieve gezondheidseffecten van ultrabewerkt voedsel
Ons voedingspatroon is de afgelopen eeuwen significant veranderd. Tot ongeveer 100 jaar geleden werd vooral onbewerkt of minimaal bewerkt voedsel gegeten, terwijl dit in de recente decennia veranderd is naar voornamelijk ultrabewerkt voedsel. Het percentage ultrabewerkt voedsel dat wordt gegeten, verschilt per land en regio. Zo bestaat 42-58% van de voedselenergie-inname in Australië en de Verenigde Staten uit ultrabewerkt voedsel, terwijl dit in landen als Italië en Zuid-Korea slechts 10-25% is.1 Om onderscheid te kunnen maken tussen de verschillende soorten voedingsmiddelen, heeft de Braziliaanse onderzoeker Monteiro de NOVA-classificatie ontwikkeld. Dit is een indeling van voedingsmiddelen aan de hand van de mate van bewerking. Deze classificatie is in 2009 ontwikkeld en werd vervolgens verfijnd tot de uiteindelijke classificatie (zie tabel 1).2 Ultrabewerkt voedsel is de vierde groep en heeft een zeer uitgebreide definitie.2 Voor een individu is het redelijk eenvoudig om na te gaan of een product ultrabewerkt is, door de ingrediëntenlijst te bekijken. Twee simpele uitgangspunten hierbij zijn of het product meer dan vijf ingrediënten bevat en of het uiteindelijke product ingrediënten bevat die normaal gesproken niet in de eigen keuken worden gevonden. Bij een positief antwoord op een van deze vragen, gaat het waarschijnlijk om ultrabewerkt voedsel.