Anesthesiologie in Australië
|
01 april 2024
|
1 punt
In dit artikel deelt de auteur kennis en ervaring opgedaan tijdens een jaar werken als anesthesioloog in Perth, West-Australië. Het artikel richt zich enerzijds op de rol van de anesthesiemedewerker, die daar als lid van het anesthesieteam net zo onmisbaar is als in Nederland, maar minder zelfstandig werkt. Het is maar zeer de vraag of dit in de nabije toekomst verandert. Anderzijds gaat dit artikel in op een speerpunt van de Australische afdeling: ‘can’t intubate, can’t oxygenate’ (CICO) bij volwassenen. In een CICO-scenario moet toegang tot de luchtweg worden verkregen via de hals, met als doel via deze route zuurstof toe te dienen. Dit kan met een scalpel of met een naald en een dunne canule die je over de naald afschuift. Beide methoden kunnen effectief zijn in getrainde handen. Indien via een dunne canule zuurstof wordt toegediend, moeten maatregelen genomen worden om barotrauma en spanningspneumothorax te voorkomen.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- realiseer je je dat er ook wat betreft de anesthesiologie grote regionale variatie is in het grote Australië
- heb je een beeld van de belangrijkste overeenkomsten en verschillen betreffende de werkzaamheden en competenties van een anesthesiemedewerker tussen Nederland en Australië
- ken je voor- en nadelen van de scalpel- en naaldtechniek bij een noodconiotomie in een ‘can’t intubate, can’t oxygenate’-scenario
- realiseer je je (weer) dat toediening van zuurstof uit een zuurstofklok, cilinder of een andere bron op hoge druk ernstig barotrauma kan veroorzaken