Nervus
Praktijkgerichte nascholing over neurologie
Een hoogwaardig Nederlandstalig nascholingstijdschrift in combinatie met een toegankelijk digitaal kennisplatform geaccrediteerd door de NVN, NVvN en VSR.
Alle collecties van Nervus
Gesorteerd op nieuw - oud
De behandeling van hersenmetastasen is complex doordat veel factoren de behandelkeuze beïnvloeden, onder andere de klinische
Cerebrale radiatienecrose (CRN) is een gevreesde bijwerking na een hoge dosis bestraling van hersenmetastasen of een glioom.
Epilepsie komt frequent voor bij patiënten met een glioom en afhankelijk van het type glioom varieert de preoperatieve prevalentie tussen de ~25% en ~95%. Antitumorbehandeling in de vorm van chirurgische resectie, radiotherapie of chemotherapie heeft een gunstig effect op epilepsie. Anti-epileptica dienen niet primair profylactisch voorgeschreven te worden. Als er wel een indicatie voor behandeling is, is levetiracetam het middel van eerste keuze. Indien er een additioneel anti-epilepticum nodig is door onvoldoende controle van de epilepsie heeft levetiracetam gecombineerd met valproïnezuur de voorkeur. Alternatieve anti-epileptica zijn onder andere lamotrigine en lacosamide. Enzym-inducerende anti-epileptica dienen vermeden te worden. Bij laaggradige gliomen moeten de potentiële voordelen van staken of afbouwen van anti-epileptica zorgvuldig worden afgewogen tegen de potentiële nadelen. In de laatste levensfase kan buccaal clonazepam toegediend worden als onderhoudsbehandeling indien orale toediening niet meer mogelijk is.
Perfusie-MRI is een geavanceerde MRI-methode die het mogelijk maakt de microcirculatie van hersenweefsel te meten en daarmee
Een operatie voor een hersentumor heeft tot doel zo veel mogelijk infiltrerend tumorweefsel te verwijderen met een zo klein m
Bij de diagnostiek van diffuse gliomen wordt in een groot deel van de tumoren het DNA onderzocht op zoek naar specifieke afwijkingen die accurate diagnostiek mogelijk maken. Met de tijd zijn er technieken beschikbaar gekomen die steeds een groter deel van het genoom in één keer kunnen onderzoeken. Tegenwoordig is het zelfs haalbaar om in één keer vrijwel het gehele (aangedane) genoom te onderzoeken door middel van zogenaamde whole genome sequencing (WGS). Met de nieuwe technieken is het niet alleen mogelijk afwijkingen te onderzoeken die belangrijk zijn voor diagnostiek maar ook om te zoeken naar aangrijpingspunten voor therapie. In dit artikel beschrijven wij de ontwikkeling van ‘sequencing’-technieken in de neuro-oncologie met de daarbij komende implicaties voor diagnostiek en behandeling.
