Nurse Academy

In dit artikel bespreken wij de communicatiebehoeften en -mogelijkheden van dove en slechthorende patiënten. Belangrijk is te begrijpen dat de behandeling en/of verzorging van deze groep patiënten meer tijd nodig heeft dan die van reguliere patiënten, omdat het visuele aspect van de communicatie het tegelijkertijd handelen en bespreken van zaken ernstig beperkt. Handelingen worden dus van tevoren goed doorgesproken. Het belang van duidelijke afspraken maken over de communicatie wordt aangestipt, maar ook aandacht voor een mogelijk andere culturele achtergrond, voor een mogelijk beperktere algemene ontwikkeling (algemene medische kennis) en vooral het bespreken van de gewenste communicatiemethode met de patiënt zijn belangrijk. Een open houding tegenover eventueel doofculturele aspecten bij patiënten zorgt voor een gevoel van acceptatie. Het tijdig inschakelen van een tolk, indien mogelijk, kan zorgen voor een optimale toegankelijkheid van de zorg voor ook deze groep patiënten.

De zorg en revalidatie van patiënten na een amputatie vragen om specialistische multidisciplinaire kennis en vaardigheden. Deze kennis en vaardigheden vormen de randvoorwaarden voor een snelle prothesevoorziening en revalidatie. De verpleegkundige vervult een belangrijke rol in interventies gericht op het verminderen van stompoedeem, het voorkómen van contracturen en de behandeling van fantoompijn. De wetenschappelijke evidentie voor deze interventies is beperkt vanwege een aantal factoren: • De patiëntengroep is kwetsbaar en er is vaak comorbiditeit, wat onderzoek bemoeilijkt. • De zorg varieert in de medische specialismen en instellingen. • Er is geen landelijke richtlijn. Door technische ontwikkelingen zijn er veel keuzemogelijkheden in de prothesevoorziening en is er een belangrijke rol weggelegd voor een ‘vakman’ zoals de orthopedisch instrumentmaker.

Het ritme van organismen wordt veroorzaakt door de afwisseling tussen licht en donker die het gevolg is van de draaiing van de aarde. De interne ritmiek wordt voor een belangrijk deel bepaald door een groepje zenuwcellen in de hersenen die de biologische klok of suprachiasmatische nucleus (SCN) wordt genoemd. De SCN staat in verbinding met de buitenwereld via het netvlies in het oog. Er zijn tal van ritmen in het menselijk lichaam, zoals de hartslag, ademhaling, uitscheiding, menstruatie en de slaap. Ze worden onderverdeeld in circadiaan (circa = ongeveer, dies = dag), ultradiaan (korter dan een dag), maar ook week-, maand- en seizoensritmen. Al deze ritmen hebben grote invloed op het functioneren van mens en dier. Bij verstoring kunnen problemen ontstaan zoals bij het werken in ploegendienst, bij jetlag en door het ingaan van de zomer- en wintertijd. Licht en het hormoon melatonine kunnen invloed uitoefenen op het ritme van de mens.

Het ligt voor de hand dat verpleegkundigen in het algemeen ziekenhuis worden geconfronteerd met patiënten met lichamelijke klachten. Wanneer voor lichamelijke klachten geen verklaring kan worden gevonden, noemen we dit onverklaarbare lichamelijke klachten. In sommige gevallen is sprake van pijn die niet verklaard kan worden. Een aantal patiënten van deze groep heeft depressieve klachten of ontwikkelt deze. Volgens een onderzoek van Breivik heeft 18% van de Nederlanders pijnklachten, van wie een kwart al meer dan twintig jaar pijn heeft! Om depressief van te worden. En dat gebeurt ook: ongeveer 80% van de patiënten met buikpijn, rugpijn of hoofdpijn heeft depressieve klachten. Bij depressie is (onbegrepen) pijn een veelvoorkomende lichamelijke klacht. Onderzoek toont aan dat er een sterk verband is tussen pijn en depressie. Maar wordt iemand nu depressief als hij pijn heeft of krijgt iemand pijn als hij depressief is? In dit artikel wordt eerst ingegaan op (onbegrepen) pijn en depressie, en daarna op de samenhang tussen (onbegrepen) pijn en depressie. Als verpleegkundigen weten wij natuurlijk als geen ander dat lichaam en geest één zijn. Toch schiet de aandacht voor deze combinatie er nog wel eens bij in.

Een infectie met een hepatitisvirus kan de oorzaak zijn van een acute of chronische hepatitis. Een acute hepatitis kan veroorzaakt worden door het hepatitis-A of B-virus, een chronische hepatitis door het hepatitis-B of C-virus. In de gezondheidszorg is er een grotere kans op het oplopen van een besmetting met hepatitis-B of C, doordat er het risico is van een prikaccident. Prikaccidenten kunnen worden voorkómen door veilig te werken. In Nederland komen jaarlijks naar schatting 15.000 prikaccidenten voor. Bij een hoog-risicoaccident is er kans op infectie met hiv, hepatitis-B of C, bij een positieve bron. Bij een laag-risicoaccident is er vrijwel alleen kans op een infectie met hepatitis-B. Voorkómen van een infectie kan bij hepatitis-B zeer effectief door vaccinatie. Is er na een prikaccident kans op een infectie met hiv of hepatitis-C, dan zijn andere maatregelen nodig, zoals vroegtijdige behandeling.

In januari 2005 meldt een 51-jarige man zich bij de huisarts met een laesie op de rug net onder het rechterschouderblad, die af en toe wat bloedt. De afmeting van de laesie is ongeveer 2,5 × 4 cm. Zijn echtgenote had het idee dat de afwijking wat groter was geworden. Omdat het plekje nogal eens jeukt, dacht patiënt dat het bloeden een krabeffect was. Hij heeft het bezoek aan de huisarts daarom steeds uitgesteld. Zijn echtgenote bleef echter aandringen om ernaar te laten kijken. Waar denkt u aan?