Nurse Academy

Een 35-jarige man komt op de poli Interne geneeskunde met koorts en een rood linkeronderbeen. Hij geeft aan dat de roodheid ongeveer een week geleden begonnen is bij de enkel, waar hij een puist had. Nu is de roodheid uitgebreid over het hele onderbeen. Sinds twee dagen heeft hij koorts tot 39 °C, vanochtend 39,8 °C en hij voelt zich ziek. De puist is ontstaan op de plaats waar hij een paar dagen daarvoor was gestoken door een insect.

De bloedstolling valt uiteen in drie processen die onderling samenhangen en min of meer gelijktijdig plaatsvinden na een verwonding. De primaire hemostase zorgt voor de vorming van een trombocytenprop, de secundaire hemostase voor versteviging van de trombocytenprop door vorming van een fibrinenetwerk en als derde de fibrinolyse die zorgt voor afbraak van de fibrinedraden, zodat uiteindelijk een litteken overblijft. Verstoring van deze processen zorgt voor een toegenomen bloedingsneiging. Verstoringen in de primaire hemostase geven aanleiding tot bloedingen die direct na een trauma of operatie ontstaan en zijn vaak gelokaliseerd in de slijmvliezen. Stoornissen in de secundaire hemostase geven late bloedingen, gelokaliseerd in spieren en gewrichten, zoals bij hemofilie a en b. Ook leverfunctiestoornissen, diffuse intravasale stolling en vitamine K-deficiëntie, al dan niet als gevolg van cumarinederivaten, verstoren de secundaire hemostase.

Oorzaken ulcera cruris | De risico’s van compressief verband en het belang van de enkel-armindex | Therapie bij ulcera cruris | Wondbehandeling | Verpleegkundige interventies | Referenties

In dit artikel wordt insulinetherapie kort uiteengezet. De absolute indicatie bij DM1 en de meer relatieve indicaties bij DM2 komen aan bod. Ook de verschillende preparaten, de toedieningswijzen en de behandelingsstrategieën worden besproken.

In het verpleeghuis zijn de bewoners meestal ondergebracht op verschillende afdelingen. Iedere afdeling huisvest twintig tot dertig bewoners. Soms zijn de afdelingen ingedeeld naar zorgzwaarte van de bewoners, maar meestal wonen er op een afdeling bewoners met verschillende zorgbehoeften bij elkaar. Wel wordt er vaak een onderscheid gemaakt in psychogeriatrische afdelingen, somatische afdelingen, revalidatie en dagbehandeling.

Landelijk hebben 800.000 mensen problemen met alcohol. Het gaat om misbruik of verslaving. Jaarlijks worden 4.500 patiënten in algemene ziekenhuizen behandeld voor aandoeningen die veroorzaakt zijn door alcohol. Bij nog eens 12.000 patiënten wordt alcoholproblematiek geregistreerd als bijkomende diagnose. Alcohol geeft niet alleen geestelijke maar ook neurologische afhankelijkheid. Een van alcohol afhankelijke patiënt kan ernstige onthoudingsverschijnselen krijgen tijdens een ziekenhuisopname. Er is hierdoor een vergroot risico op delier, insulten, psychose en voortijdig afbreken van de behandeling. Adequate preventie van deze onthoudingsverschijnselen bestaat uit een doortastende anamnese, het herkennen van onthoudingsverschijnselen en goed medicatiebeleid in overleg met artsen. Benzodiazepinen kunnen onthoudingsverschijnselen tegengaan, maar zijn zelf ook weer verslavend. In de omgang met verslaafde patiënten is het belangrijk om te beseffen dat zij vaak op meerdere gebieden slecht functioneren en vooral veel stress ervaren. Verslaafde patiënten zijn tijdens hun opname gebaat bij nieuwsgierigheid, een accepterende houding en het stellen van grenzen.