Dorstkoorts bij pasgeborenen, bestaat dat?
|
08 juni 2020
Dorstkoorts wordt omschreven als een temperatuurverhoging door verondersteld overmatig gewichtsverlies en hypertone dehydratie. Meerdere studies laten zien dat koorts optredend na de eerste levensdag bij aterme laagrisicozuigelingen zonder andere symptomen geassocieerd is met dehydratie en hypernatriëmie. Vooral exclusief borstgevoede zuigelingen lopen een groter risico op deze vorm van koorts. Het precieze pathofysiologische mechanisme is echter niet bekend. Een hypothese is dat door dehydratie de toch al beperkte temperatuurregulatiemechanismen van een zuigeling verder tekortschieten. De differentiaaldiagnose van een pasgeborene met koorts is breder dan alleen een neonatale sepsis. Hoewel over de correctheid van de term ‘dorstkoorts’ kan worden gediscussieerd, hoort bij neonatale koorts dehydratie als mogelijke oorzaak in de differentiaaldiagnose te staan. De aanbeveling is dan ook om, bij afwezigheid van risicofactoren voor neonatale sepsis én een kind dat een niet-zieke indruk maakt, niet standaard te starten met antibiotica.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- heeft u een duidelijk beeld van het begrip dorstkoorts
- kunt u beargumenteren of dorstkoorts als aparte entiteit kan worden gezien in het geval van neonatale koorts
- kent u de principes van (neonatale) thermoregulatie
- weet u waarom hypertone dehydratie bij neonaten lastig te herkennen is