Lymfadenopathie en lymfadenitis: over klieren en etters
|
09 maart 2021
De meest voorkomende oorzaak van een acute lymfeklierzwelling betreft een reactieve zwelling vanuit een nabijgelegen infectiebron. In de meeste gevallen zijn hiervoor geen nadere diagnostiek en behandeling nodig. Lokalisatie, duur en uitgebreidheid van de lymfeklierzwelling zijn de eerste richtinggevende diagnostische tools. De acute unilaterale lymfadenitis heeft in de meeste gevallen een bacteriële verwekker en de gegeneraliseerde lymfadenopathie is meestal van virale origine. De klinische symptomatologie en diagnostische mogelijkheden van een lymfadenitis veroorzaakt door (non-)tuberculeuze mycobacteriën, Bartonella henselae, Toxoplasma gondii en de zeldzamere Francisella tularensis zullen in dit artikel worden besproken. Ook zal het diagnostische dilemma bij langer bestaande lymfeklierzwelling aan bod komen.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kent u het onderscheid tussen lymfadenopathie en lymfadenitis
- kunt aan de hand van de lokalisatie van de lymfeklierzwelling een gerichte etiologische differentiaaldiagnose maken
- kent u de meest voorkomende verwekkers van lymfadenopathie en lymfadenitis
- kunt u bij de meeste lymfeklierzwellingen een etiologische diagnose stellen met behulp van een diagnostisch stappenplan
- kent de indicaties om de patiënt met een lymfeklierzwelling door te verwijzen voor gespecialiseerde diagnostiek en behandeling