Spasticiteit
Spasticiteit is bij kinderen de meest voorkomende oorzaak van verhoogde spierspanning (hypertonie). Typerend is de toenemende snelheidsafhankelijke weerstand tegen passieve spierrekking, die ook weer ineens kan verdwijnen (knipmesfenomeen). De oorzaak van spasticiteit is een gestoorde functie van het centraal motorisch neuron (piramidebaan). Hierdoor ontstaat zowel een parese als ontremming op spinaal niveau met als gevolg voortdurende reflectoire verhoging van de spierspanning. Het gevolg is het klinisch beeld van een spastische parese. Als gevolg van de voortdurende hypertonie ontstaan structurele veranderingen in de spier waardoor deze verkort en stug wordt. Dit kan resulteren in standsafwijkingen en contracturen. In dit artikel worden de klinische kenmerken bij lichamelijk onderzoek beschreven. Daarna beschrijven we de voor de kinderarts relevantste mogelijkheden van behandeling.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kent u het verschil tussen hypertonie en spasticiteit
- kent u de klinische kenmerken van spasticiteit
- kunt u de verschillende behandelopties van spasticiteit benoemen
- realiseert u zich dat multidisciplinaire behandeling essentieel is