Op de grenzen van levensvatbaarheid: overleving en ontwikkelingsstoornissen bij kinderen geboren na een zwangerschapsduur van 24 of 25 weken
|
01 september 2018
In de afgelopen decennia heeft zich een aantal belangrijke verbeteringen in de perinatale zorg voor prematuur geboren kinderen voorgedaan. Regionalisatie van hoogrisico zwangerschappen in perinatologische centra, toediening van corticosteroïden ter bevordering van de foetale longrijping, verbetering van beademingstechnieken en beschikbaar komen van technieken voor non-invasieve ademhalingsondersteuning en de mogelijkheid om surfactant toe te dienen zijn enkele voorbeelden. Door deze verbeteringen is de kans op overleving van extreem vroeg geboren kinderen duidelijk toegenomen. Gebaseerd op uitkomsten van extreme prematuriteit in de internationale literatuur werd in Nederland in 2010 de grens voor actieve perinatologische behandeling verlaagd van 25 0/7 weken naar 24 0/7 weken, zoals vastgelegd in de richtlijn Perinataal beleid bij extreme vroeggeboorte. Sindsdien wordt vanaf een zwangerschapsduur van 24 0/7 weken na zorgvuldig overleg met beide ouders een actieve neonatale opvang aangeboden, tenzij zwaarwegende factoren een terughoudend beleid rechtvaardigen.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- weet u hoe de grenzen van levensvatbaarheid in Nederland zijn veranderd en wat de huidige grens is waarop in Nederland actieve opvang wordt aangeboden
- kent u de overlevingskansen en het risico op ontwikkelingsstoornissen bij extreem prematuur geboren kinderen
- kent u de complicaties van vroeggeboorte die de grootste invloed hebben op het optreden van ontwikkelingsstoornissen
- kunt u beredeneren met welke factoren u rekening moet houden bij het interpreteren van resultaten van follow-up studies
- weet u waar u als kinderarts bijzondere aandacht voor moet hebben na terugplaatsing van een extreem prematuur geboren kind naar een algemeen ziekenhuis