Chronisch hoesten bij kinderen
|
01 december 2009
Hoesten wordt meestal veroorzaakt door recidiverende virale infecties en/of blootstelling aan sigarettenrook. De hoestreflex, die door deze en andere hoestprikkels wordt veroorzaakt, is een fysiologisch, effectief en essentieel mechanisme om de luchtweg te beschermen. De hoestreflex verloopt via hoestreceptoren in en buiten de luchtweg. Hoestreceptorgevoeligheid is bij chronische hoest vaak toegenomen. Chronisch hoesten wordt op de kinderleeftijd gedefinieerd als een hoest die langer dan vier aaneengesloten weken aanhoudt. Bij een klein aantal chronisch hoestende kinderen is er sprake van (ernstige) onderliggende pathologie. Met het afnemen van een systematische anamnese en het verrichten van een gericht lichamelijk onderzoek kan een differentiaaldiagnose van chronisch hoesten worden gemaakt. Met een diagnostisch stappenplan volgens een stroomdiagram kan onderscheid worden gemaakt in specifieke hoest (met onderliggende pathologie) en niet-specifieke hoest. Hiermee wordt gerichte effectieve behandeling beter mogelijk. Bij niet-specifieke hoest is een expectatief beleid gerechtvaardigd. Hoestmedicatie en antibiotica zijn niet effectief. Uitleg aan en geruststelling van kind en ouders zijn essentieel.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kunt u benoemen dat hoesten meestal fysiologisch is, veroorzaakt door recidiverende virale infecties
- weet u dat chronisch hoesten op de kinderleeftijd moet worden gedefinieerd als hoesten met een duur langer dan vier weken
- kunt u met een gedetailleerde anamnese, lichamelijk onderzoek en beperkt aanvullend onderzoek onderscheid maken tussen specifieke en niet-specifieke hoest
- kunt u een expectatief beleid bij niet-specifieke hoest rechtvaardigen
- kunt u uitleggen dat de effectiviteit van 'OTC'-medicatie, antibiotica, ICS, bèta-2-mimetica, antihistaminica en LTRA als hoestmedicatie niet is aangetoond