Praktische Pediatrie

De afstand tussen de arts en het bed van zijn patiënt is de afgelopen decennia steeds groter geworden. Uit onvrede over deze

Niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) is een veelvoorkomende complicatie van obesitas en overgewicht. Het is niet alleen een leverziekte maar ook een risicofactor voor diabetes type 2 en hart- en vaatziekten. Screening op NAFLD door het bepalen van alanineaminotransferase (ALAT) wordt geadviseerd bij kinderen met obesitas vanaf de leeftijd van 10 jaar. Bij verhoogde ALAT-waarden kan meestal het effect van een gecombineerde leefstijlinterventie worden afgewacht. Bij aanhoudend matig of sterk verhoogde ALAT-waarden en bij initieel aanwezige extra risicofactoren is aanvullend onderzoek naar andere leverziekten en tekenen van leverfibrose geïndiceerd. Om een screeningsresultaat goed te kunnen interpreteren, imoet men zich realiseren dat ALAT slechts beperkte gevoeligheid heeft voor het detecteren en stageren van NAFLD. Momenteel is er nog geen medicamenteuze behandeling voor NAFLD en is intensiveren van de leefstijlinterventie de enige beschikbare behandeling bij NAFLD.

De presentatie van rectaal bloedverlies is sterk wisselend, van een paar druppels bloed na de defecatie tot massaal bloedverlies met verschijnselen van shock. Ook de oorzaken zijn divers, de differentiaaldiagnose wordt vooral bepaald door de leeftijd van het kind. Vaak geven anamnese en lichamelijk onderzoek al aanwijzingen over de locatie van het bloedverlies en de onderliggende aandoening. Dit artikel bespreekt naast de aandachtspunten bij de anamnese en het lichamelijk onderzoek de differentiaaldiagnose naar leeftijd, de diagnostische mogelijkheden en de behandeling bij rectaal bloedverlies.

Chronische inflammatoire darmziekten (inflammatory bowel disease; IBD) omvatten de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. IBD komt wereldwijd steeds vaker voor, vooral op jonge leeftijd. Dit lijkt samen te hangen met de westerse levensstijl. Presenterende klachten kunnen buikpijn en diarree zijn, maar ook langdurige moeheid of een afbuigende lengtegroei. De diagnose wordt gesteld op basis van anamnese, bevindingen bij lichamelijk onderzoek, endoscopie, radiologie en histologie. Om IBD tijdig te herkennen zijn een gedegen kennis van en alertheid op deze aandoening en de alarmsymptomen noodzakelijk. Bij de verdenking IBD op kinderleeftijd is het van belang de patiënt te verwijzen naar de kinderarts-MDL voor aanvullende diagnostiek zoals endoscopie van het maag-darmkanaal. De behandeling bestaat uit immuunsuppressie, waarbij wordt gestreefd naar mucosaal herstel. Omdat IBD een levenslange aandoening is, dient transitiezorg een integraal onderdeel te zijn van goede zorg voor adolescenten met IBD.

Chronische buikpijn is een van de meest voorkomende redenen voor een consult bij de kinderarts. Bij 80 tot 90% van de

Een kleine negen jaar geleden interviewden we in het kader van het eerste mdl-nummer van Praktische Pediatrie twee Groningers