Praktische Pediatrie

Bacteriële meningitis komt tegenwoordig in Nederland bij ongeveer 2 per 100 000 inwoners per jaar voor. Streptococcus pneumoniae is de meest voorkomende verwekker bij kinderen onder de 5 jaar en volwassenen, Neisseria meningitidis bij kinderen van 5 tot 18 jaar en Streptococcus agalactiae bij pasgeborenen. Vanaf de jaren negentig zijn vaccinaties in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) ingevoerd voor Haemophilus influenzae type B, Neisseria meningitidis en Streptococcus pneumoniae. Desondanks komt bacteriële meningitis in Nederland bij kinderen nog steeds voor, maar gelukkig veel minder vaak dan voorheen. Snelle herkenning en adequate behandeling zijn cruciaal voor de prognose. Veelvoorkomende symptomen zijn koorts, hoofdpijn, braken, meningeale prikkeling en een gedaald bewustzijn. Na afname van een bloedkweek en liquorkweek moet zo snel mogelijk, binnen 1 uur na binnenkomst ziekenhuis, worden gestart met antibiotica en, bij kinderen ouder dan 1 maand, dexamethason. Gehoorverlies is een veelvoorkomend gevolg van bacteriële meningitis en moet zo snel mogelijk worden gedetecteerd.

Met de dalende vaccinatiegraad komt kinkhoest de laatste jaren weer steeds vaker voor in Nederland. Kinkhoest wordt veroorzaakt door de bacterie Bordetella pertussis en is erg besmettelijk. Om de besmettelijke periode korter te maken, kan worden behandeld met antibiotica. Het ziektebeloop van kinkhoest kent drie stadia: het catarrale, het paroxismale en het reconvalescentiestadium. Hierbij is het paroxismale stadium het opvallendst, met de typische hoestbuien. Bij zuigelingen onder de leeftijd van 1 jaar kan kinkhoest zich echter atypisch presenteren met symptomen als niet goed drinken, apneus, cyanose, of episoden met bradycardie. Bij meer dan de helft van de zuigelingen is ziekenhuisopname nodig. Vooral onder de leeftijd van 3 maanden is er een hoog risico op complicaties en overlijden. Opname op de intensive care kan nodig zijn vanwege (dreigend) respiratoir, circulatoir of neurologisch falen. Naast eventueel wisseltransfusies of leukoferese om hyperleukocytose te verminderen, is de behandeling van kinkhoest ondersteunend.

Briljante mislukkingen worden gedefinieerd als prijzenswaardige pogingen tot waardecreatie met een andere afloop dan verwacht of gehoopt, maar met een leereffect. We beschrijven een methode, een taal, waarmee het leren van (briljante) mislukkingen kan worden gestimuleerd. Hiermee worden de faalopbrengsten vergroot en wordt de drempel om open te zijn over briljante mislukkingen verlaagd. Het doel is om een omgeving te helpen ontstaan waarin mensen worden erkend en gewaardeerd voor hun pogingen om een bijdrage te leveren aan hun vakgebied en waarin mislukte pogingen worden gewaardeerd vanwege hun leeropbrengsten. In de kindergeneeskunde zou dit kunnen worden toegepast om te leren van mislukte projecten of van complicaties van behandelingen.

Ik werd in Rotterdam geboren als jongste van negen kinderen en groeide op in een gezin waar kinderboeken centraal stonden en niemand dacht aan een toekomst in de geneeskunde. Tijdens een wetenschappelijke stage in een Masai dorp in Kenia, als onderdeel van mijn opleiding aan de Universiteit van Amsterdam, ontstond mijn liefde voor wetenschap, Afrika en de kindergeneeskunde. Mijn carrière heeft zich daarna ontwikkeld op een manier waar ik toen voor zou hebben getekend en waarin ik geen beslissing heb genomen waar ik later spijt van heb gekregen.

Obesitas aanpakken bij jonge kinderen | Post-COVID bij kinderen en adolescenten

Het vakgebied klinische genetica verandert voortdurend. Zo neemt de kennis over zeldzame genetische aandoeningen in rap tempo toe. Door de ontwikkeling en continue verbetering van genetische technologie (next generation sequencing) kan steeds sneller en accurater een genetische diagnose worden gesteld bij kinderen met een zeldzame aandoening. Genetische diagnostiek wordt steeds vaker aangevraagd zonder tussenkomst van een klinisch geneticus. Het is daarom voor kinderartsen belangrijk om up-to-date kennis te hebben over de achterliggende principes van zeldzame genetische aandoeningen en genetische diagnostiek. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de huidige stand van zaken rondom genetische diagnostiek, waarbij zowel de achtergrond van de onderliggende technieken wordt besproken als de mogelijkheden, beperkingen en valkuilen in de klinische praktijk. Ook worden de nieuwste ontwikkelingen besproken op het gebied van genetische technieken die naar verwachting in de nabije toekomst in de kliniek zullen worden gebruikt.