SGLT2-remmers en GLP1-agonisten: meer dan glucoseverlaging
Het aantal medicamenteuze behandelopties bij diabetes mellitus type 2 is de afgelopen jaren snel toegenomen. Twee nieuwe klassen van geneesmiddelen, de natrium-glucose-cotransporter 2 (SGLT2)-remmers en glucagon-like peptide 1 (GLP1)-agonisten, hebben daarnaast meerdere andere indicaties gekregen. De SGLT2-remmers dapagliflozine en empagliflozine zijn ook geregistreerd voor de behandeling van chronisch hartfalen en chronische nierschade. De GLP1-agonisten liraglutide en semaglutide zijn ook geregistreerd voor de behandeling van obesitas en overgewicht met ten minste één gewichtsgerelateerde comorbiditeit. SGLT2-remmers lijken, onder andere vanwege een relatief korte time to benefit op cardiovasculaire uitkomstmaten, ook bij (kwetsbare) ouderen gunstige effecten te hebben. Over GLP1-agonisten is minder bekend bij deze doelgroep. Relevante aandachtspunten voor de ouderenzorg zijn alertheid op bijwerkingen, zoals infecties, risico op uitdroging, ketoacidose en nierfunctiedaling (SGLT2-remmers) en gastro-intestinale bijwerkingen (GLP1-agonisten) die bij kwetsbare ouderen nadeliger kunnen uitpakken.
Leerdoelen
Na het bestuderen van deze collectie:
- kent u de werkingsmechanismen van de SGLT2-remmers en GLP1-agonisten
- begrijpt u waarom SGLT2-remmers en GLP1-agonisten werkzaam zijn bij patiënten met diabetes mellitus type 2 en bij patiënten met andere aandoeningen die geen diabetes mellitus hebben
- kent u de effectiviteit, werkzaamheid, bijwerkingen en contra-indicaties van SGLT2-remmers en GLP1-agonisten
- weet u wat de aandachtspunten zijn bij het gebruik van SGLT2-remmers en GLP1-agonisten door kwetsbare ouderen
- kunt u in uw dagelijks werk aan zorgmedewerkers die een rol hebben bij de toediening van geneesmiddelen passende instructies geven over SGLT2-remmers en GLP1-agonisten