Nascholing voor en door zorgprofessionals

Het aantal medicamenteuze behandelopties bij diabetes mellitus type 2 is de afgelopen jaren snel toegenomen. Twee nieuwe klassen van geneesmiddelen, de natrium-glucose-cotransporter 2 (SGLT2)-remmers en glucagon-like peptide 1 (GLP1)-agonisten, hebben daarnaast meerdere andere indicaties gekregen. De SGLT2-remmers dapagliflozine en empagliflozine zijn ook geregistreerd voor de behandeling van chronisch hartfalen en chronische nierschade. De GLP1-agonisten liraglutide en semaglutide zijn ook geregistreerd voor de behandeling van obesitas en overgewicht met ten minste één gewichtsgerelateerde comorbiditeit. SGLT2-remmers lijken, onder andere vanwege een relatief korte time to benefit op cardiovasculaire uitkomstmaten, ook bij (kwetsbare) ouderen gunstige effecten te hebben. Over GLP1-agonisten is minder bekend bij deze doelgroep. Relevante aandachtspunten voor de ouderenzorg zijn alertheid op bijwerkingen, zoals infecties, risico op uitdroging, ketoacidose en nierfunctiedaling (SGLT2-remmers) en gastro-intestinale bijwerkingen (GLP1-agonisten) die bij kwetsbare ouderen nadeliger kunnen uitpakken.

In het eerste deel van deze twee artikelen werd ingegaan op cardiale oorzaken van syncope. Deze keer staat de reflexsyncope centraal. Hoewel wegrakingen veel voorkomen (3% van alle SEH-bezoeken), wordt de zorg voor patiënten met wegrakingen gekenmerkt door het uitblijven van een juiste diagnose, overbodige opnamen en onnodige diagnostiek. Dit komt door toenemende specialisatie en omdat geen enkel specialisme dit fenomeen als primair aandachtsgebied beschouwt. Daarbij komt de angst een levensbedreigende cardiale syncope te missen.

In dit artikel over homicidale uitlatingen en homicidaal gedrag wordt aandacht besteed aan de risico’s, risicotaxatie en behandelmogelijkheden. Het artikel is een korte handleiding. In een tweede artikel over dit onderwerp gaat het meer over wat u als behandelaar kunt en moet doen bij homicidale uitingen in uw werkpraktijk en welk conflict van plichten er kan spelen. Beide artikelen worden aangevuld met dezelfde casus uit de praktijk.

Van de mensen met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS) heeft 10% onvoldoende baat bij medicatie en cognitieve gedragstherapie (CGT). Diepe hersenstimulatie (deep brain stimulation, DBS) biedt voor deze groep een grote kans tot verbetering; 66% van de patiënten ervaart een afname van meer dan 35% van de dwangklachten. In het Amsterdam UMC zijn ruim honderd patiënten behandeld met DBS. Helaas is deze behandeling bij veel behandelaren en patiënten nog onbekend.

Voor dit themanummer van PsyXpert over trauma en kunst staat het nieuws in het kader van degenen die recent zijn gepromoveerd of geïnaugureerd op dit thema. Bas van Heycop ten Ham heeft dit nieuws voor u samengevat.

Wie ziek is of ouder wordt, moet vaak afscheid nemen. Van werk of gezondheid, van thuis of van dierbaren, van het leven zelf. Met verlies en rouw hebt u als verpleegkundige daarom veelvuldig te maken. Hoe kunt u cliënten daarbij ondersteunen? In dit artikel onderzoeken we hoe naast een luisterend oor ook rituelen van waarde kunnen zijn.