Nascholing voor en door zorgprofessionals

Hogeresolutie-echografie is een breed beschikbaar en niet-invasief diagnostisch instrument, waarmee erg praktische en klinisch relevante perifere zenuwen zijn te onderzoeken. Het heeft inmiddels een vaste rol bij de diagnostiek van mononeuropathieën, waarbij het deels het EMG kan vervangen (bijvoorbeeld bij CTS) maar ook belangrijke aanvullende informatie geeft ten aanzien van de lokalisatie en aard van de laesie. Dat is bijvoorbeeld mogelijk bij tenosynovitis in het geval van CTS, bij een ganglion of neurinoom (in geval van een ulnaropathie of peroneusneuropathie) of bij een relatie met callusvorming na botfractuur. Daarnaast biedt het de mogelijkheid tot snellere diagnose van axonotmesis/neurotmesis bij traumatisch zenuwletsel of iatrogeen letsel (o.a. relatie met schroef- en/of plaatmateriaal). Voorts lijkt er een belangrijke diagnostische rol te zijn weggelegd bij verdenking op een inflammatoire neuropathie, zoals bij chronisch inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie (CIDP) en multifocale motorische neuropathie (MMN). Mogelijk kan echografie in de nabije toekomst ook bij screening worden ingezet voor kinderen of familieleden van patiënten met een erfelijke neuropathie. Tot slot leent de echografie zich ook als hulpmiddel bij interventies, zoals lokale injecties met medicatie of technisch lastige lumbaalpuncties.

In dit artikel beschrijven we het doel en enkele belangrijke onderdelen van de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz). De wegen waarlangs een klacht kan worden afgehandeld, passeren de revue en er worden tips gegeven voor het voorkomen of afhandelen van een klacht. We bespreken de onderwerpen waarover in relatie tot de zorg voor minderjarigen het meest wordt geklaagd bij de tuchtrechter. Ook beschrijven we de resultaten van een enquête naar de impact van een tuchtklacht op de kinderarts.

Naast de intraveneuze behandeling van een ischemische beroerte met rt-PA is behandeling door middel van intra-arteriële trombectomie mogelijk. Deze procedure kan dan zowel onder algehele anesthesie als onder lokale verdoving of conscious sedation plaatsvinden, afhankelijk van de klinische conditie van de patiënt en lokale voorkeuren. Het handhaven van de bloeddruk tijdens de narcose voor deze ingrepen is essentieel.

Neurologische paraneoplastische syndromen bij melanomen zijn zeldzaam. Gezien het gemeenschappelijke voorkomen van vergelijkbare oppervlakteantigenen bij de melanocyt en de schwanncell verdient de mogelijke relatie tussen patiënten met een melanoom in de voorgeschiedenis en perifere zenuwuitval of een polyneuropathie extra aandacht. Tijdige herkenning en behandeling kunnen bepalend zijn voor zowel de prognose van het melanoom als het herstel van de polyneuropathie.

Hypertensie en hypotensie dragen bij aan het ontstaan van secundaire cerebrale schade in de acute fase bij patiënten met een neurologische aandoening. Ernstige hypertensie kan zorgen voor het ontstaan van nieuwe, of progressie van bestaande intracraniële bloedingen. Anderzijds is hypertensie in de acute fase vaak een compensatiemechanisme bij tekortschietende cerebrale autoregulatie en kan actieve bloeddrukverlaging ook nadelige gevolgen hebben. Ook hypotensie kan secundaire schade induceren, met name door hypoperfusie van gebieden met een gestoorde autoregulatie. In dit artikel geven we voor de belangrijkste intracraniële aandoeningen een samenvatting van de richtlijnen en de recente literatuur ten aanzien van bloeddrukmonitoring en regulatie in de acute fase.

Anti-epileptica stoppen? Uitkomsten van intracerebrale hematomen bij NOAC’s en vitamine K-antagonisten vergeleken