Nascholing voor en door zorgprofessionals

Bij chorea is er sprake van een ongewilde en vrijwel voortdurende en onvoorspelbare stroom van spiercontracties die soms schokkerig zijn en leiden tot iets wat lijkt op dans. De differentiële diagnose is breed. De chorea van Sydenham is de meest voorkomende oorzaak van chorea bij kinderen. De meest voorkomende genetische oorzaak bij kinderen is de autosomaal dominante aandoening benigne hereditaire chorea, bij volwassenen de autosomaal dominant overervende ziekte van Huntington. De meest voorkomende verworven oorzaken van chorea bij volwassenen zijn systemische lupus erythematodes, medicatie en een cerebrovasculair accident (CVA) in de (omgeving van de) nucleus subthalamicus. Antipsychotica zoals tiapride en pimozide en de dopaminedepletor tetrabenazine zijn alle middelen van eerste keuze, maar zijn niet altijd nodig.

De behandeling van de ziekte van Parkinson vraagt om meer dan alleen aandacht voor het beloop van de motorische symptomen. Onderbehandeling leidt niet alleen tot stijfheid, traagheid en tremor, maar ook tot apathie, somberheid, angst, en cognitieve traagheid. Dopaminerge overstimulatie kan niet alleen leiden tot dyskinesieën, maar kan ook neuropsychiatrische symptomen induceren, zoals impulscontrolestoornissen en psychose. De subtiele balans tussen te veel en te weinig dopaminerge suppletie verandert gedurende het beloop van de ziekte en wordt mede bepaald door de degeneratie van de andere neurotransmittersystemen, zoals serotonine, noradrenaline, en acetylcholine. Omdat neuropsychiatrische symptomen de kwaliteit van leven van de parkinsonpatiënt en diens omgeving sterk bepalen, is het van belang vertrouwd te zijn met de klinische dilemma’s bij de herkenning en behandeling van deze symptomen.

Het aandeel van ouderen in de totale bevolking neemt toe. Deze groep zal in toenemende mate een beroep doen op de

De afgelopen decennia is er enorme vooruitgang geboekt in de behandeling van kinderen met ALL, en in onze inzichten in de biologie van ALL. Te verwachten valt dat het, mede op basis van deze toegenomen inzichten, in de toekomst nog beter mogelijk wordt om te onderscheiden welke kinderen naar verwachting zo goed op de therapie zullen reageren dat minder intensieve therapie kan worden toegepast. Hierdoor zullen deze kinderen minder bijwerkingen tijdens de behandeling hebben, en minder late effecten. Aan de andere kant zullen de toegenomen inzichten resulteren in het identificeren van patiënten die baat hebben bij andere, gerichtere of zwaardere therapie.

De overleving van kinderen met kanker is in de laatste vijf decennia zeer sterk verbeterd dankzij intensieve behandeling, betere stratificatie en internationale samenwerking in wetenschappelijk onderzoek. Helaas heeft dit succes ook een keerzijde. De intensieve behandeling leidt tot ernstige bijwerkingen, zowel gezondheidsproblemen als psychosociale problemen. Optimale nazorg voor deze nieuwe en groeiende groep overlevenden is belangrijk. De zorg is gericht op het vroeg opsporen van behandelbare aandoeningen en daarbij preventie van ernstigere complicaties, het vermijden van overdiagnostiek, en op coördinatie van complexe zorg. Er is nog veel onderzoek nodig om goede zorg te kunnen bieden aan de steeds groter wordende groep overlevenden van kinderkanker. In dit artikel geven wij een kort overzicht van de verschillende gezondheidsproblemen en beschrijven wij de noodzaak voor optimale zorg, onderzoek en de ontwikkeling van (inter)nationale samenwerkingsverbanden voor zorg, voorlichting en onderzoek voor overlevenden van kinderkanker.

Heupfracturen bij geriatrische patiënten zijn geassocieerd met een hoge morbiditeit en mortaliteit. De uitkomsten van de