Nurse Academy O&T

Door de extramuralisering van zorg zal het aantal cliënten met een hogere zorgzwaarte in de thuissituatie toenemen. Om de kwaliteit van de zorg te blijven waarborgen, is innovatie nodig. Een voorbeeld hiervan is Google Glass. Dit is een draagbare computer in de vorm van een bril, die het gezichtsveld van de drager in beeld brengt. Door de inzet van Google Glass kan een zorgprofessional op afstand worden begeleid door een andere professional. Ook kan een mantelzorger worden begeleid bij het omgaan met bijvoorbeeld een dementerende partner of het uitvoeren van wond- of stomazorg. Google Glass wordt op dit moment ingezet in een innovatietraject. Het biedt kansen, maar vraagt ook om zorgvuldigheid met betrekking tot het omgaan met persoonlijke gegevens.

Zelfmanagement moet u als verpleegkundige soms een handje helpen: ‘Kan uw dochter dat niet voor u doen?’ De patiënt heeft echter vaak geen trek in de gesuggereerde oplossing. Probeer daarom met woorden en bejegening patiënten aan te moedigen zelf oplossingen te bedenken.

Antidepressiva zijn niet verslavend. Maar het stoppen met deze middelen of te snel afbouwen ervan veroorzaakt bij naar schatting de helft van de mensen onttrekkingsverschijnselen. Dat zijn lichamelijke of psychische klachten variërend van moeheid, grieperig gevoel tot manie en hallucinaties. Zorgvuldig en geleidelijk afbouwen is daarom geboden.

Omgaan met onbegrepen gedrag bij dementie kan zeer uitdagend en complex zijn. De sleutel voor het omgaan met onbegrepen gedrag is het zien van de ander. Proberen te begrijpen wat er omgaat in iemand die onbegrepen gedrag vertoont en u volledig kunnen verplaatsen in zijn of haar belevingswereld. In dit artikel worden factoren die van invloed kunnen zijn op gedrag nader uiteengezet; omgeving, cognitieve factoren, somatische factoren, ervaringen, persoonlijkheid, motivatie en de onvervulde-behoeftetheorie en het optimaal stressniveau en het stressdrempelmodel. Deze factoren zijn uitgangspunten voor het vastleggen van doelen en interventies.

Dyspneu komt veel voor in de palliatieve fase van hartfalen, COPD en kanker. Het komt voor bij 35% van de patiënten met kanker in de palliatieve fase, bij 94% van de patiënten met een gevorderd stadium van COPD en bij 72% van de patiënten met een gevorderd stadium van hartfalen. Dyspneu heeft een grote invloed op de kwaliteit van leven en gaat bijna altijd gepaard met angst. Ernstige benauwdheid is niet alleen voor de patiënt een angstige ervaring, maar ook voor zijn naasten. De richtlijn Dyspneu in de palliatieve fase is herzien en in januari 2016 definitief gepubliceerd en te raadplegen op www.pallialine.nl. Inhoudelijk zijn er geen grote wijzigingen ten opzichte van de vorige versie van de richtlijn; de procedure van de ontwikkeling van de richtlijnen en het format zijn gewijzigd met als doel de implementatie van de richtlijn te ondersteunen. Dit artikel gaat inhoudelijk in op het symptoom dyspneu in de palliatieve fase en de aanpassingen in de nieuwe richtlijn over onder meer de (niet-)medicamenteuze symptomatische behandeling die evidence-based is uitgewerkt. Er is een casus gebruikt van een patiënte met COPD GOLD IV. Het artikel wordt afgesloten met een blog van Sander de Hosson.

Het syndroom van Sjögren is een systeemziekte waarbij de traan- en speekselklieren chronisch ontstoken zijn. Bij het secundaire syndroom van Sjögren heeft de patiënt naast Sjögren nog een andere systeemziekte. Ondersteuning en begeleiding van de patiënt zijn een taak van de verpleegkundige. Belangrijk hierin is het stimuleren van zelfredzaamheid. Bij de behandeling zijn meerdere disciplines betrokken. Dit vraagt om samenwerking van meerdere disciplines om het belang van de patiënt in het oog te blijven houden. De verpleegkundige vervult hierin een belangrijke rol.