A&I

Ook in ramp- en crisissituaties gaat er gelukkig veel goed, ook bij de geneeskundige hulpverlening. In dit artikel passeren

Peer support of collegiale opvang is een laagdrempelige manier om na een ingrijpend incident eerste opvang en ondersteuning

Hydroxocobalamine, ook wel bekend als vitamine B12, wordt in Nederland vooral gebruikt bij pernicieuze anemie. Bij deze

Chemische wapens worden sinds de Eerste Wereldoorlog op grote schaal toegepast. Hun belangrijkste doel is het onbruikbaar maken van de vijandige troepen. In de loop van de tijd zijn de strijdmiddelen complexer en gevaarlijker geworden. Ondanks de afspraken in het verdrag op chemische wapens dat sinds 29 april 1997 van kracht is, worden er tot op de dag van vandaag personen blootgesteld aan onder andere mosterdgas en zenuwgassen. Voor anesthesiologen en intensivisten is het van belang kennis te hebben van de verschillende strijdgassen, hun symptomen en mogelijke behandelingen zodat hiermee zo snel mogelijk kan worden gestart. Bovendien veroorzaken al deze middelen luchtwegsymptomen, bij uitstek het terrein van de anesthesioloog.

Na de recente aanslagen in diverse Europese landen bereidt Nederland zich al geruime tijd voor op een grootschalig terroristisch incident, waarbij specifieke letsels (blast) en mass casualties realiteit zullen worden. Om de mortaliteit en morbiditeit van de groep slachtoffers positief te beïnvloeden dient men pre-hospitaal, in de zogenaamde ‘warm zone’, te focussen op adequate triage en minimale ‘damage control / stop de bloeding’-interventies. Gezien de ontstane disbalans tussen zorgvraag en zorgaanbod dient men zorgvuldig om te gaan met behandelresources en is het adagium ‘do the most for the most’ zeer belangrijk. In-hospitaal is de kennis van terrorisme-gerelateerde letsels van levensbelang, evenals inzicht in de principes van damage control resuscitation (DCR) en damage control surgery (DCS). Bij DCR zal de focus ook liggen op het corrigeren van de ontstane coagulopathie terwijl bij DCS het ‘packen’ van intra-abdominale organen bijvoorbeeld eerste prioriteit zal krijgen.

Het aantal patiënten met diabetes mellitus neemt enorm toe; boven de 65 jaar heeft al ongeveer 20% van de bevolking diabetes. Het merendeel hiervan (90%) heeft diabetes mellitus type 2. In de preoperatieve fase worden de orale bloedsuikerverlagende middelen niet gegeven op de dag van de operatie. Dit beleid geldt ook voor de nieuwe klassen bloedsuikerverlagende middelen, de DPP-4-remmers, de GLP-1-analogen en de SGLT2-remmers. Omdat de insulinebehoefte van een nuchtere bedlegerige patiënt lager is dan normaal, moeten insulinedoseringen preoperatief worden aangepast. Patiënten met een insulinepomp kunnen deze peroperatief doorgebruiken met een aangepaste basaalstand. De optimale behandeling van hyperglykemie – bij patiënten met of zonder diabetes mellitus – perioperatief of tijdens een IC-opname blijft een discussiepunt. De huidige consensus is dat hyperglykemie boven de 10 mmol/l behandeling behoeft en dat hypoglykemie zoveel mogelijk voorkomen moet worden. Voor de postoperatieve zorg op zaal zijn basaalbolusregimes met subcutane insuline bewezen effectiever dan de sliding-scale-algoritmes met intraveneuze insuline.