A&I

Dit artikel geeft een overzicht van de werking, farmacokinetiek en de diverse toepassingen van fosfodiësteraseremmers. Een klein aantal wordt klinisch gebruikt in de behandeling van verschillende ziektes, waaronder pulmonale hypertensie, acuut hartfalen, claudicatio intermittens, COPD en erectiele disfunctie.

In dit tweede deel gaan we gedetailleerd in op een bekende publicatie. We kijken naar de opzet van het artikel, de gebruikte studieopzet, de methoden voor dataverzameling en de statistische technieken. Wij bieden daarmee een handvat voor een systematische beoordeling en de herkenning van valkuilen en onregelmatigheden, zodat een studie beter op waarde geschat kan worden.

Sepsis bij een neutropene patiënt is een levensbedreigende aandoening en komt in 20-30% van de gevallen voor. Neutropenie wordt vaak geïnduceerd door het myelosuppresieve effect van chemotherapie. De hoeksteen van de behandeling is snelle toediening van breedspectrum-antibiotica en zo nodig hemodynamische en respiratoire ondersteuning. Het toedienen van granulocyte colony stimulating factor beïnvloedt de mortaliteit niet, maar heeft mogelijk wel een gunstig effect op de duur van de ziekenhuisopname bij patiënten met neutropenie. Er is enig bewijs dat toediening van intraveneuze immunoglobulines tot overlevingswinst kan leiden, met name bij de ziekste patiënten met een neutropene sepsis.

Non-invasieve positievedrukbeademing (NPPV) biedt mechanische ondersteuning van de respiratie via een non-invasieve interface op de bovenste luchtweg. Er zijn twee vormen: continuous positive airway pressure en bifasische positievedrukbeademing. Door de fysiologische effecten van extrinsieke peep kan atelectase worden opgeheven, wordt de hydrostatische druk van de longcapillairen verlaagd en kan dynamische hyperinflatie worden opgeheven, hetgeen kan leiden tot een betere ventilatie en oxygenatie. Toepassing van NPPV kan intubatie en sedatie voorkomen en de IC-ligduur verkorten. Progressie van respiratoir falen en onterecht uitstel van intubatie verhogen de mortaliteit. Juiste patiëntenselectie en nauwkeurige observatie van de effecten op de respiratie zijn dus nodig. Bij patiënten met een exacerbatie van COPD, cardiogeen longoedeem en bij immuungecompromiteerde patiënten met een pneumonie is toepassing van NPPV bewezen effectief. Het aantal intubaties en mortaliteit werd door toepassing van NPPV significant gereduceerd.

Nieuwe technieken hebben geleid tot snellere en accuratere identificaties van micro-organismen en in sommige gevallen ook van hun resistentieprofielen. Tot de laatste ontwikkelingen behoren moleculaire diagnostische testen zoals de polymerasekettingreactie (PCR) en op massaspectrometrie gebaseerde technieken zoals de matrix-assisted laser desorption/ionization time of flight mass spectrometry (MALDI-TOF MS). Conventionele kweekmethoden blijven nog steeds belangrijk en vormen samen met de nieuwere technieken een steeds uitbreidend arsenaal aan diagnostische mogelijkheden voor infectieziekten.

Patiënten die een hartstilstand buiten het ziekenhuis (out-of-hospital cardiac arrest) overleven maar comateus blijven, hebben een grote kans op overlijden of een slechte neurologische uitkomst. Internationale richtlijnen adviseren therapeutische hypothermie, hoewel er maar beperkt wetenschappelijk bewijs voor is. De ideale streeftemperatuur tijdens de therapeutische hypothermie is onbekend. Koorts, over het algemeen gedefinieerd als een temperatuur boven de 38,5°C, is zowel in dierexperimentele modellen als in klinische cohortstudies sterk geassocieerd met een toename van hersenschade. We kijken naar de huidige stand van zaken ten aanzien van hypothermie na een hartstilstand.