A&I

Candidemie of invasieve candidiasis is een ernstige infectie op de IC. Ondanks het feit dat de risicofactoren voor het verkrijgen ervan duidelijk zijn, blijft het moeilijk te voorspellen wat het optimale tijdstip is om de therapie te starten. Hiervoor worden verschillende strategieën gevolgd: profylaxe, empirische of pre-emptische therapie. Aanvangstherapie bij instabiele IC-patiënten is vrijwel altijd een echinocandine, later kan gestroomlijnd worden naar fluconazol als het Candidaspecies daar gevoelig voor is. Er is geen plaats meer voor amfotericine B in de behandeling van candidasepsis. Candida kan zich in het bloed verspreiden naar verschillende organen en daar infectie veroorzaken. Disseminatie moet actief opgespoord worden en zo nodig langdurig worden behandeld. Centraal veneuze katheters dienen altijd gewisseld te worden bij een positieve bloedkweek.

Mediastinitis is een ernstige complicatie van openhartchirurgie. Ondanks de vele inspanningen om mediastinitis te voorkomen, is de incidentie de afgelopen decennia gelijk gebleven. Naast intensieve antibiotische therapie zijn er verschillende chirurgische behandelmethodes, waarvan continu spoelen, VAC-therapie en redondrainage op dit moment de belangrijkste zijn. Door deze behandelingen is de mortaliteit al sterk afgenomen. Kennis van mediastinitis en de behandeling ervan kan de zorg rondom deze hoogrisicopatiënten verbeteren en zo de mortaliteit en morbiditeit verder laten dalen.

De prevalentie van respiratoire virussen is hoog bij IC-patiënten. Het is niet altijd duidelijk of een virus geïsoleerd uit de luchtwegen de primaire oorzaak van respiratoire insufficiëntie is, of een toevallige passant. Dit artikel geeft een overzicht van de laatste inzichten in de epidemiologie, het klinisch beeld en de ziektelast, alsook van de ontwikkelingen in diagnostiek en therapie van de meest voorkomende respiratoire virussen bij volwassen IC-patiënten.

In dit artikel wordt aan de hand van een casus een beschrijving gegeven van de meest voorkomende pediatrische stollingsstoornissen (de ziekte van Von Willebrand en hemofilie), waarbij de kans op het voorkomen van nabloedingen na een (adeno)tonsillectomie wordt beschreven. Aan bod komen de algemene stollingsfysiologie en specifieke stollingspathologie bij kinderen. Ook wordt een bespreking gegeven van het preoperatieve beleid bij kinderen die bekend zijn met coagulopathieën en kinderen die anamnestisch mogelijk een verhoogde bloedingsneiging hebben.

Ruim drie decennia geleden zat hij als geneeskundestudent in München te luisteren naar een college over infectiepreventie en hij wist één ding zeker: hij zou eerder tweedehandsautoverkoper worden op een uitvalsweg in een buitenwijk, dan dat hij zich bezig zou gaan houden met het onderwerp van dit college.

Jaarlijks overlijden nog duizenden mensen aan sepsis. Een van de theorieën is dat juist die mensen overlijden bij wie de ontstekingsreactie zodanig doorschiet dat er orgaanfalen optreedt door schade van het immuunsysteem zelf. Ondanks pogingen tot interfereren met de immunologische afweermechanismen is nog geen enkele behandeling effectief gebleken. Kennis omtrent de afweermechanismen en de regulatie hiervan is daarom belangrijk. De afgelopen jaren is de kennis hierover enorm toegenomen. In dit artikel worden de belangrijkste mechanismen beschreven van het aangeboren afweersysteem tijdens sepsis.