A&I

Het aantal patiënten met diabetes mellitus neemt enorm toe; boven de 60 jaar heeft al ongeveer 10% van de bevolking diabetes. Het merendeel hiervan (90%) heeft diabetes mellitus type 2. In de preoperatieve fase worden de orale bloedsuikerverlagende middelen niet gegeven op de dag van de operatie. Dit beleid geldt ook voor de nieuwe klassen bloedsuikerverlagende middelen, de DPP-4-remmers en de GLP-1-analogen. Omdat de insulinebehoefte van een nuchtere bedlegerige patiënt lager is dan normaal, moeten insulinedoseringen preoperatief worden aangepast. Patiënten met een insulinepomp kunnen deze peroperatief doorgebruiken met een aangepaste basaalstand.

Het opzetten van een zelfstandig behandelcentrum of zorg-bv bestrijkt twee fases. Een ontwikkelfase waarin de zorgonderneming wordt voorbereid. Het opstellen van een ondernemingsplan is daarbij essentieel. Tijdens de ontwikkelfase wordt de ZBC-vergunning bij het ministerie van Volksgezondheid aangevraagd. Na de toelating conform de Wet toelating zorginstellingen (WTZi) kan een contract met zorgverzekeraars worden afgesloten. Elke zorgverzekeraar stelt zijn eigen eisen aan contractering. Het productaanbod, de zorgkwaliteit, het team dat de zorg aanbiedt, de tariefstelling en het verwachte volume kan worden beschreven in een verkoopgids. Zorg wordt geleverd door een team van artsen en medewerkers. Dit vraagt om de organisatie van een aantal processen in een interne organisatie. De realisatie van het ondernemingsplan en de geplande interne organisatie start voor de opening van de kliniek. De ervaring leert dat de eerste twee jaar na de opening nodig zijn om de plannen te realiseren.

‘Ja, leuk’, zei Götz Wietasch toen ik hem vroeg of hij door mij geïnterviewd wilde worden voor A&I. Vervolgens viel het niet mee om een goed moment te vinden in onze drukke agenda’s. Maar op 13 oktober lukte een afspraak: in de auto, op weg van Almelo naar Groningen. Zo ken ik Götz: druk en zegt nooit nee. We tutoyeren omdat we elkaar kennen vanuit het Concilium. We spreken over de opleiding, Europa en zijn aandachtsgebieden in de anesthesie.

Het complex regionaal pijnsyndroom (CRPS) is een aandoening die zowel patiënten als hulpverleners voor veel problemen plaatst. De aandoening ontstaat veelal aan een extremiteit, meestal als gevolg van een doorgemaakt trauma, en wordt gekenmerkt door een combinatie van autonome, sensorische en vasomotore verschijnselen. De diagnose kan worden gesteld aan de hand van diagnostische criteriasets. In de acute fase is er sprake van een ernstige neuro-inflammatie met alle klassieke tekenen van ontsteking; na verloop van tijd zien we vaak dat de symptomen uitdoven en dat een koude, atrofische extremiteit ontstaat. Er kunnen vier verschillende subtypes worden geïdentificeerd: 1. een floride CRPS-syndroom dat overeenkomt met de klassieke beschrijving van CRPS; 2. een relatief beperkt syndroom met neuropathische pijn en sensore veranderingen op de voorgrond; 3. een relatief beperkt syndroom met vooral vasomotore symptomen; 4. een CRPS-beeld waarbij dystonie op de voorgrond staat. Hierdoor wordt het behandelbeleid bepaald.

In dit artikel wordt aan de hand van een fictieve casus een beschrijving gegeven van de stand van zaken wat betreft de verschillende technieken bij een (adeno)tonsillectomie. Aan bod komen indicatie, voorbereiding, anesthesietechnieken, postoperatieve zorg en complicaties.

Het optreden van ruggenmergischemie is de meest gevreesde complicatie na open- en endovasculaire aorta-aneurysmachirurgie. Cerebrospinale vloeistofdrainage is een belangrijke peiler binnen de ruggenmergbeschermingsstrategie tijdens en na aortachirurgie. De fysiologische basis ICP – MAP = SCP ligt hieraan ten grondslag. Intracraniële drukmeting na het plaatsen van de lumbale cerebrospinale drukdrain kan op zichzelf ook weer leiden tot complicaties. Vroegtijdige detectie door middel van structureel neurologisch lichamelijk onderzoek is van belang om permanente neurologische schade te voorkomen.