Nurse Academy O&T

Het syndroom van Korsakov is een aandoening die forse beperkingen kan meebrengen. Intensieve zorg en begeleiding zijn dan noodzakelijk, waarbij het van belang is dat deze aansluiten bij de zorgvragen van de cliënt. Kennis over het ziektebeeld is belangrijk om de zorgvragen goed te begrijpen. Dit artikel gaat in op oorzaken en gevolgen van het syndroom van Korsakov en brengt de lezer inzicht in de problemen die mensen met het syndroom wel en vooral niet ervaren. Ook biedt het artikel een aantal adviezen met betrekking tot de omgang met mensen met het syndroom van Korsakov.

Renale disfunctie is een bekend verschijnsel bij patiënten met hartfalen. De aandoening is vaak een gevolg van verandering in de hemodynamiek bij hartfalen. De nierfunctie is voor een groot deel afhankelijk van de cardiac output. De nier zal in eerste instantie zijn compensatiemechanismen/autoregulatie (bijv. het sympathisch zenuwstelsel, renine-angiotensine-aldosteronsysteem, antidiuretisch hormoon) inzetten om de renale bloedstroom in stand te houden. Als dit compensatiemechanisme echter tekortschiet, zullen de renale bloedstroom en de glomerulaire filtratiesnelheid afnemen. Renale disfunctie kan gedeeltelijk of compleet reversibel zijn.

Jeuk is een oud verdedigingsmechanisme van mens en dier: als er iets een jeukend of kriebelend gevoel op de huid veroorzaakt, bijvoorbeeld een mug, of iets wat een allergische reactie of irritatie kan veroorzaken, dan moet het worden verwijderd. De jeukprikkel wekt een reflex op en automatisch beginnen we te krabben. Jeuk wordt al sinds 1660 gedefinieerd als een onaangenaam gevoel dat aanzet tot de behoefte om te krabben. Jeuk kan samenhangen met een duidelijk zichtbare huidafwijking of aanwezig zijn zonder dat er iets te zien is. De jeuk kan op één plek zitten of verspreid over het gehele lichaam: gegeneraliseerde jeuk. In dit artikel worden vooral de oorzaken van gegeneraliseerde jeuk besproken, waarbij er in eerste instantie geen huiduitslag te zien is en ligt de nadruk op pruritis senilis: jeuk bij oudere mensen waarvoor geen oorzaak wordt gevonden.

Naar verwachting zullen we in de toekomst vaker te maken krijgen met patiënten die er bewust voor kiezen om af te zien van eten, drinken en kunstmatige voeding, om zo het levenseinde te bespoedigen. De handreiking, die in 2015 is afgerond, wil professionals zoals verpleegkundigen, verzorgenden en artsen helpen om de wilsbekwame patiënten goed voor te bereiden en te begeleiden om het lijden te verlichten. Daarnaast kan de handleiding ook door patiënten, hun naasten en vrijwilligers gebruikt worden. Ongeveer 2800 keer per jaar ziet een patiënt bewust af van vocht en voeding (2,1% van alle sterfgevallen in ons land).

Het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) is een ingewikkeld systeem, dat betrokken is bij de handhaving van de bloeddruk. Het enzym renine splitst angiotensine I af van angiotensinogeen, angiotensine I wordt vervolgens door het enzym ACE omgezet in angiotensine II. Angiotensine II werkt sterk vaatvernauwend en zorgt voor de afgifte van aldosteron door de bijnierschors. Aldosteron zorgt ervoor dat het bloedvolume toeneemt, door terugresorptie van water en natrium. Het gevolg is dat de bloeddruk stijgt. Een overactief RAAS leidt tot een te hoge bloeddruk en is betrokken bij het ontstaan van hart- en vaatziekten. ACE-remmers remmen het RAAS. ACE-remmers worden onder andere ingezet bij de behandeling van hartfalen, hypertensie, diabetes en/of chronische nierschade. Een belangrijke taak voor de verpleegkundig specialist is het begeleiden van de patiënt bij het gebruik van ACE-remmers. Te denken valt aan informatie en uitleg geven over het ziektebeeld, de werking en bijwerkingen van de ACE-remmers.

Zowel voor artsen als voor verpleegkundigen is niet altijd duidelijk wanneer bij een overleden patiënt sprake is van een natuurlijke of een niet-natuurlijke dood. Hierdoor kunnen onjuiste beslissingen worden genomen, soms met verstrekkende gevolgen. In dit artikel wordt duidelijk gemaakt wat onder een lijkschouw wordt verstaan, wie deze mag uitvoeren, welke overlijdensverklaringen wel of niet ingevuld moeten worden en wanneer de forensisch arts in beeld komt. Verder wordt beschreven wanneer er sprake is van een niet-natuurlijke dood en wat de arts/verpleegkundige dan wel of niet mag doen.