Nurse Academy O&T

Aan de hand van een casus uit de praktijk van een man met de ziekte van Parkinson wordt nagegaan tegen welke problemen zowel verpleegkundigen en verzorgenden, als de cliënt zelf en diens naasten aanlopen en welke gevolgen deze hebben. Vervolgens wordt erop ingegaan hoe door middel van de multidisciplinaire methode PDL (passiviteiten van het dagelijks leven) omgegaan kan worden met deze problematiek. Hierbij wordt steeds gekeken welke zelfzorgtekorten als passiviteit moeten worden geaccepteerd. Verder wordt gekeken naar restvermogens en welk restvermogen voor de cliënt de meeste meerwaarde heeft. Er wordt steeds afgewogen hoe iemand de beperkte energie die er nog is het beste kan benutten. Op deze wijze wordt de cliënt geholpen bij het (leren) leiden van een leven in zorgafhankelijkheid. Het artikel laat ook zien hoe hierbij door observatie de behoeften van een cliënt, die dit zelf niet meer goed kan aangeven, in kaart gebracht kunnen worden en bespreekbaar gemaakt kunnen worden binnen het multidisciplinaire overleg en welke rol de coördinerend verpleegkundige hierbij heeft.

De toegenomen nadruk op zelfmanagement kan tot ethische dilemma’s voor verpleegkundigen leiden. Verschillende waarden botsen in dat geval met elkaar. In dit artikel wordt een casus beschreven waarin verpleegkundigen verschillende waarden belangrijk vinden. De ene verpleegkundige vindt dat ‘zorgen voor een kwetsbare oudere’ inhoudt dat je zorg overneemt, terwijl de andere verpleegkundige in dezelfde situatie de oudere activeert tot zelfzorg. Het artikel voorziet in een stappenplan om eigen ethische dilemma’s met collega’s te bespreken.

Hart- en vaatziekten zijn veelvoorkomende doodsoorzaken in de westerse wereld. De belangrijkste veroorzaker van deze aandoening is atherosclerose. Dit kan zich uiten in perifeer arterieel vaatlijden met klachten als claudicatio intermittens (etalagebenen) tot kritieke ischemie met niet-genezende ulcera. De behandelmogelijkheden kunnen invasief (operatief) of non-invasief zijn. De behandeling wordt afgestemd tussen de vaatchirurg, huisarts, verpleegkundig specialist, verpleegkundigen en verzorgenden. Wanneer er gekozen wordt om niet te opereren, is er een belangrijke rol weggelegd voor de verpleegkundige. Bij het ontstaan van ulcera is de wondbehandeling slechts een onderdeel van de behandeling. Aandacht voor pijn en het onderliggend lijden is minstens zo belangrijk.

COPD, diabetes en artrose, drie bekende aandoeningen die kunnen voorkomen bij ouderen. Bij sommige mensen zijn ze alle drie tegelijk aanwezig. Hoe kan de cliënt centraal komen te staan in de wirwar van zorgvragen en problemen? Welke consequenties heeft dit voor de cliënt zelf en voor de zorg die er verleend moet worden? Naast het verpleegkundig beleid zal in dit artikel een aantal punten uit het medisch beleid worden belicht.

In het verpleeghuis komen urineweginfecties vaak voor, ze zijn moeilijk vast te stellen en vaak ook moeilijk te behandelen. Het is daarom belangrijk urineweginfecties te voorkómen. Van cranberry’s wordt reeds lang beweerd dat ze urineweginfecties kunnen voorkomen. In een dubbelblinde gerandomiseerde placebogecontroleerde studie is nu ook bewezen dat door het gebruik van cranberrycapsules het aantal klinische urineweginfecties met 26% vermindert bij verpleeghuisbewoners met een hoog risico (blaaskatheterisatie, diabetes mellitus, en ten minste één urineweginfectie < 1 jaar geleden). Dit behandeleffect treedt op na twee maanden capsulegebruik. Bij meer dan 20% van de bewoners ontwikkelt zich helemaal geen urineweginfectie meer. Er is geen verschil gevonden met verpleeghuisbewoners met een laag risico. Het gebruik van cranberrycapsules bleek echter niet kosteneffectief. Om redenen van effectiviteit is het echter toch aan te raden om verpleeghuisbewoners met een hoog risico op urineweginfecties, preventief te behandelen met cranberrycapsules.

Het aantal mensen met diabetes type 2 is de laatste jaren aan het stijgen. Factoren zoals de vergrijzing, overgewicht, lichamelijke inactiviteit en een intensievere opsporing zijn oorzaken van het stijgende aantal patiënten met dit ziektebeeld. De term ouderdomsdiabetes, die vaak gebruikt wordt voor type 2-diabetes, is achterhaald; de naam overgewichtsdiabetes lijkt meer op zijn plaats. De prevalentie van diabetes is het hoogst bij mannen en vrouwen tussen de 75 en 85 jaar. Van alle bekende diabetespatiënten heeft 90% diabetes type 2. De oudere patiëntengroep wordt gekenmerkt door factoren als een hogere prevalentie van comorbiditeit, polyfarmacie, verminderde fysieke conditie en soms cognitieve stoornissen. Het is duidelijk dat voor deze groep patiënten een individuele aanpak van diabetes type 2 nodig is, met aandacht voor de diversiteit van de problematiek.